بعد از خوردن غذا، ذرات غذایی باقیمانده در دهان به کربوهیدرات و قند تجزیه میشوند. باکتریها هم این دو ماده را بیشتر تجزیه کرده و به اسیدی تبدیل میکنند که عامل اصلی پوسیدگی است. این اسید، مواد معدنی موجود در داخل مینای دندان را حل میکند که به این فرآیند دِمینرالیزاسیون (کانی زدایی) گفته میشود. بنابراین، این اسیدها دندان را ضعیفتر کرده و منجر به پوسیدگی دندان میشوند. فلوراید اینجا وارد عمل میشود. وقتی فلوراید با دندان تماس پیدا میکند، جذب مینای دندان میشود و به بازتهیه ی کلسیم و فسفرِ از دست رفته کمک میکند تا مینای دندان ترمیم شده و دندانها سختیِ خود را حفظ کنند. این فرآیند رِمینرالیزاسیون (کانی سازی مجدد) نام دارد. وقتی فلوراید در فرآیند رِمینرالیزاسیون حضور داشته باشد، مواد معدنی موجود در مینای دندان، به استحکام دندان و جلوگیری از حل شدنِ آن طی چرخه بعدی دِمینرالیزاسیونِ کمک میکنند؛ در نتیجه، فلوراید به توقف فرآیند پوسیدگی و پیشگیری از آن کمک میکند.