برای انجام ارتودنسی، گزینه‌های مختلفی، هم از نوع ثابت و هم از نوع متحرک وجود دارند که به جابجا کردن دندانها و حفظ عضلات کمک کرده و رشد فک را تحت تاثیر قرار می‌دهند. مبنای کار همه این روش‌ها، اعمال فشار ملایم به دندان‌هاست که باعث جابجایی تدریجی آن‌ها در استخوان فک می‌شود.
بریس‌های سنتی: این روش، متداول‌ترین روش از نوع ارتدونسی ثابت است. در این روش، بریس‌ها از براکت‌ها، کش‌ها و سیم ارتودنسی تشکیل شده اند. براکت‌ها به جلوی دندان‌های چسبانده شده و به عنوان نگهدارنده بریس‌ها عمل می‌کنند. سیم ارتودنسی از درون این براکت‌ها عبور داده می‌شود و کش‌های کوچک هم سیم را در براکت نگه می‌دارند. سفت کردن سیم ارتودنسی باعث می‌شود تا به دندانها نیرو وارد شود و این نیرو، به تدریج باعث جابجایی دندانها و قرار گرفتن آن‌ها در موقعیت صحیح خود می‌شود.
بریس‌های جدید کوچک‌تر و سبک‌تر از قبل هستند و فلز‌های به کار رفته در آن‌ها هم خیلی در معرض دید نیستند. بریس‌های مخصوص کودکان با رنگ‌های روشن عرضه می‌شوند و بریس‌های شفاف نیز وجود دارند که بسیاری از بزرگسالان آن‌ها را ترجیح می‌دهند.
وقتی بریس‌ها برداشته شدند، به مدت حداقل یک سال یک نگهدارنده (ریتینر) بر روی فک‌های بالا و پایین یا جایی که قبلا بریس‌ها نصب شده بودند، قرار می‌گیرد تا دندانها را در مکان جدیدشان حفظ کند.
اگرچه احساس کمی درد و ناراحتی در طول دوران درمان ارتودنسی طبیعی است اما بریس‌های جدید، بسیار راحت‌‌تر از بریس‌های قدیمی‌‌تر هستند. تکنیک‌ها و مواد ارتودنسی جدیدی نیز ساخته شده اند تا دندانها را در بازه زمانی کوتاه‌‌تری حرکت دهند.
