ایمپلنت

اگر قصد دارید از ایمپلنت دندان استفاده کنید، باید لثه‌های سالمی داشته باشید. علاوه بر این، باید استخوان کافی در فک شما وجود داشته باشد تا فک بتواند ایمپلنت را نگه دارد. اگر استخوان فک شما نازک یا نرم باشد و نتواند ایمپلنت را نگه دارد، ممکن است به پیوند استخوان نیاز داشته باشید. یا اگر ارتفاع استخوان در فک بالایی کافی نباشد یا سینوس‌ها بیش از حد به فک نزدیک باشند ممکن است به بالا بردن سینوس نیاز داشته باشید. بالا بردن سینوس نوعی جراحی است که توسط جراح دندانپزشک یا متخصص بیماری‌های لثه انجام می‌‌گیرد. در این جراحی، به فاصله بین فک و سینوس‌ها در ناحیه دندان‌های آسیا و آسیای کوچک، استخوان اضافه می‌‌شود. ایمپلنت دندان معمولا از سایر روش‌های جایگزین کردن دندان گران تر است. هر ایمپلنت معمولا بین ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار هزینه در بر دارد و روکشی که بر روی ایمپلنت نصب می‌‌شود نیز خود هزینه اضافی جداگانه ای برای شما خواهد داشت. اگر دندان خود را از دست داده اید و فکر می‌‌کنید ایمپلنت دندان می‌‌تواند گزینه مناسبی برای شما باشد، در مرحله اول با دندانپزشک خود مشورت کنید.

انجمن دندانپزشکان آمریکا استفاده از دو نوع ایمپلنت را ایمن تلقی می‌‌کند:

• ایمپلنت‌های اندواستیل: این نوع ایمپلنت‌ها، متداول ترین نوع ایمپلنت هستند و با کمک جراحی به صورت مستقیم وارد فک می‌‌شوند. در برخی موارد به آن‌ها ایمپلنت‌های شکل ریشه ای نیز گفته می‌‌شود. این ایمپلنت‌ها اغلب به شکل پیچ‌ها، استوانه‌ها یا صفحات کوچکی هستند. برای این که ایمپلنت اندواستیل موفقیت آمیز باشد، لازم است تا استخوان فک به اندازه کافی عریض و عمیق باشد تا بتواند فونداسیون محکمی را برای ایمپلنت فراهم کند. وقتی بافت لثه اطراف محل جراحی التیام یافت، لازم است تا جراحی ثانویه ای انجام بگیرد و پایه به ایمپلنت اولیه متصل گردد. در نهایت، دندان یا دندان‌های مصنوعی به صورت مجزا و یا به صورت گروهی بر روی بریج یا مجموعه ای از دندان‌های مصنوعی به پایه‌ها متصل می‌‌شوند.
• ایمپلنت‌های ساب پریو استیل: در این نوع ایمپلنت، یک قاب فلزی بر روی استخوان فک و زیر بافت لثه قرار می‌‌گیرد. وقتی لثه بهبود یافت، این قاب فلزی بر روی استخوان فک ثابت می‌‌شود و پایه‌ها که به این قاب فلزی متصل می‌‌شوند، از لثه‌ها بیرون می‌‌زنند. در ادامه مشابه ایمپلنت‌های اندواستیل، دندان‌های مصنوعی بر روی پایه‌ها نصب می‌‌شوند.